Bezet gebied

Na de succesvolle jubileumvoorstelling `Blokhut`, die voor veel opschudding bij de pers zorgde, komt Alex d`Electrique nu met een nog succesvoller en nog opschuddender product: `Bezet Gebied`. Een aantrekkelijk pakket leugens over echte dingen. Absurdistisch perfo-theater, waarin het theater binnenstebuiten en achterstevoren wordt aangetrokken. Het voorgestelde zal nauwelijks van het niet voorgestelde te onderscheiden zijn. In `Bezet Gebied` worden rechten met voeten getreden, wetten terzijde geschoven en alles wat niet van pas komt verdrongen.


2001 - Blokhut
1999 - Kop Ghana
1999 - Woyzeck
1998 - Disaster Musical
1997 - F.A.T. (Falling Apart Together)
1996 - Ribbenkast Ritme
1996 - De Comanche
1996 - Het Periodiek Systeem der Elementen
1995 - Teargarten
1994 - Cutup/Uppercut
1993 - De Onthoofde Hand
1992 - Koning Jan
1991 - Krankheit
1990 - Dramolette
1989 - Vitale Delen
1988 - The Electric Suburb
1987 - Augurkenteugels (VPRO-serie)
1987 - Venijnig Variété
1985 - Schokland
1982 - De Haaienplaneet
1980 - Electric Alex gaat op stap
1990 - Manifest

Blokhut
2001 Tekst Ko van den Bosch, Henrik Stohl; regie Ko van den Bosch; spel Sam Bogaerts, Aat Ceelen, René van ’t Hoff, Raymonde de Kuyper, Raymond Spannet; decor Manuel Boutreur, Ramses Nieuwenhuizen.

Uit de flyer: “De verloedering van de familie geeft ook een ontluisterend doorkijkje naar de deplorabele staat van de hedendaagse westerse maatschappij en de problematische rol van kunst daarin.” Maar hoever kom je daarmee als de hoofdrolspeler – een sublieme Sam Bogaerts – niet komt opdagen?

Kop Ghana
1999 Tekst Ko van den Bosch; regie Moniek Merkx; spel Ko van den Bosch / Joke Tjalsma, Martin Hofstra, Bianca van der Schoot, Jochem Stavenuiter; vormgeving Alex d’Electrique; licht René Sturm, Gé Wegman; geluid Wim Conradi.

Woyzeck
1999 Tekst Georg Büchner, Ko van den Bosch; regie Pieter Bouwman; spel Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; licht & geluid Wim Conradi.

Disaster Musical
1998 Tekst Ko van den Bosch; regie Ko van den Bosch, Aat Ceelen; spel Ko van den Bosch, Martin Hofstra, Raymonde de Kuyper, Andreas Scharfenberg; vormgeving Alex d’Electrique; licht & geluid Wim Conradi.

Al weer een tijdje terug, dus even kort: de plaats van handeling is een ruimteschip waarvan de vierkoppige bemanning geheel volgens plan ontwaakt uit een honderddertigjarige winterslaap. Al snel wordt duidelijk dat de proefratten aan boord een flinke bres in de voedselvoorraad hebben geslagen, maar gelukkig is er voldoende wodka…

F.A.T. (Falling Apart Together)
1997 Concept Martin Hofstra, Raymond Spannet; regie Maarten Lok; spel Martin Hofstra, Raymond Spannet; vormgeving Martin Hofstra, Raymond Spannet, Wim Conradi; geluid Wim Conradi.

Ribbenkast Ritme
1996 Tekst Ko van den Bosch; regie Ko van den Bosch; spel Aat Ceelen, Raymonde de Kuyper, Martin Hofstra, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; licht Wim Conradi; geluid Wim Conradi, Masja Smit.

De Comanche
1996 Tekst Ko van den Bosch, Ola Mafaalani; regie Ola Mafaalani; spel Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper; vormgeving Raymond Spannet; licht Wim Conradi, Masja Smit; geluid Wim Conradi.

Het Periodiek Systeem der Elementen
1996 Tekst Ko van den Bosch; regie Paul Vermolen; spel Ko van den Bosch, Martin Hofstra, Raymonde de Kuyper, Raymond Spannet, Pip Bek, Klaas Bolhuis, Dana Dool, Paulien Kalker, Karl Mindlin, Yvonne Weijers; vormgeving Alex d’Electrique; licht & geluid Wim Conradi.

Een stuk geïnspireerd op Hamlet. Ko van den Bosch zet Hamlet, “de publiekstrekker”, al masturberend op het podium. De ondergang is onvermijdelijk. Dat kan haast niet anders met 10 acteurs: 5 mannen en 5 vrouwen.

Teargarten
1995 Tekst en regie Ko van den Bosch; spel Ko van den Bosch / Aat Ceelen, Dana Dool, Martin Hofstra, Raymonde de Kuyper, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Cutup/Uppercut
1994 Tekst en regie Ko van den Bosch; spel Martin Hofstra, Raymonde de Kuyper, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Een dronken zeeman met liefdesverdriet begint een gijzeling in een pornobioscoop, maar al snel wordt duidelijk dat de professionele onderhandelaar en de buitenwereld daar niet veel aandacht voor hebben. Uit de flyer: De voorstelling is een slecht getimed schilderij, een film gesneden door een Parkinson-patiënt, gemonteerd door een zwaargestoorde en nagesynchroniseerd door een De-la-Tourette-lijder.

De Onthoofde Hand
1993 Tekst Ko van den Bosch; regie Paul Vermolen; spel Ko van den Bosch, Martin Hofstra, Raymonde de Kuyper, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Koning Jan
1992 Tekst W. Shakespeare, bewerking Ko van den Bosch, Henri van Zanten; regie Henri van Zanten; spel Raymond Spannet, Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper, Karen Lancel; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Krankheit
1991 Tekst E. Jelinek, bewerking Kim Zeegers, Alex d’Electrique; regie Kim Zeegers; spel Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper, Ellen van Rossum, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Dramolette
1990 Tekst Thomas Bernhard, bewerking Ko van den Bosch, Henri van Zanten; regie Henri van Zanten; spel Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper, Ellen van Rossum, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Vitale Delen
1989 Tekst Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper; regie Paul Vermolen; spel Ko van den Bosch, Raymonde de Kuyper, Ellen van Rossum, Raymond Spannet; vormgeving Alex d’Electrique; geluid Wim Conradi.

Regisseur Ola Mafaalani:
“Voor de voorstelling begint, opent Alex d’Electrique met een performance: de toeschouwers moeten door een lange gang om in de theaterzaal te komen. Op de grond ligt gebroken glas. tegen de wanden staan twee metalen platen. op deze platen zijn pneumatische hamers geïnstalleerd die zoveel lawaai maken dat de pijngrens van het gehoor benaderd wordt. de ruimte is verlicht, maar het zicht wordt door rook sterk belemmerd. de toeschouwer bereikt uiteindelijk verdooft de zaal. Hij wordt vervolgnes door zware theaterlampen bedreigt, die razendsnel net boven het hoofd heen en weer slingeren. Tegelijkertijd loeit in de theaterzaal een luchtalarmsirene. de voorstelling Vitale Delen begint”.

The Electric Suburb
1988 Tekst Ko van den Bosch, Ed Bosma; regie Paul Vermolen; spel Maarten Balm, Ko van den Bosch, Raymond Spannet; vormgeving Ko van den Bosch, Ed Bosma, Raymond Spannet; geluid Wim Conradi.

Augurkenteugels (VPRO-serie)
1987 Tekst Ko van den Bosch, Ed Bosma, PJ Roggebrand; regie Frank Alsema; spel Maarten Balm, Ko van den Bosch, Ed Bosma; decor André Joosten.

Dat deze serie nooit is herhaalt door de VPRO is een schande, want men was z’n tijd ver vooruit… De serie is op video nog beperkt leverbaar. daarop zijn de beste drie afleveringen verzameld: Kliniek d`Electrique, De Berg (genomineerd voor de Prix d`Italia) en De Bert Schnabbel Quiz.

Venijnig Variété
1987 Tekst en vormgeving Ko van den Bosch, Ed Bosma; regie Dick van den Heuvel, Titus Tiel Groenestege; spel Maarten Balm, Ko van den Bosch, Raymond Spannet.

De titel maakt al duidelijk dat het hier geen André van Duijn show betreft, en dat Hans Otjes niet meedoet. Verder geldt: niet meer te zien in de theaters. Jammer. Gemist.

Schokland
1985 Tekst en vormgeving Ko van den Bosch, Ed Bosma; regie Dick van den Heuvel; spel Maarten Balm, Ko van den Bosch, Ed Bosma.

Op de dijk van Schokland staan drie mannen, en er is zwaar weer op komst. De rolbezetting doet met terugwerkende kracht het ergste vrezen: een psychiater, een patiënt en een geneesheer-directeur.

De Haaienplaneet
1982 Tekst Ko van den Bosch, Ed Bosma, Bart van den Bosch; regie Dick van den Heuvel; spel Maarten Balm, Ko van den Bosch, Alex Bosma, Bart van den Bosch; vormgeving Ko van den Bosch, Alex Bosma

Uit de flyer:
Alex d’Electrique speelt de Haaienplaneet. Dat betekent anderhalf uur lang genieten van de WORTELS VAN HET KWAAD.

Electric Alex gaat op stap
1980 Tekst Ko van den Bosch, Ed Bosma; regieadvies Harrie Spruijt; spel Maarten Balm, Ko van den Bosch, Alex Bosma; vormgeving Electric Alex.

Begonnen als de winnende finale-act op Cameretten 1980, heeft Alex (toen nog Electric) het stuk nog twee seizoenen gespeeld. De roem begint allemaal met een absurd bakje pleur. Man probeert koffiebonen te malen, die door de hele ruimte springen, slaat ze vervolgens met een hamer aan gort, zuigt het geheel op en giet het hete water door de stofzuigerzak.

Meer (veel meer) is te vinden in het boek ‘Ik denk, dus ik verwar`, 20 jaar Alex d`Electrique 2000-1980 van Paul Kempers. Een geweldige cadeautip! Niet verkrijgbaar in de betere boekhandel, wel eenvoudig te bestellen: 020-6164004 of info@hummelinckstuu rman.nl

Manifest
Alex d’Electrique maakt theater wat overal te zien is.
Is het ergens te klein dan zagen we een stuk van het decor af.
Is het ergens te rumoerig dan gaat dat stuk decor de zaal in.
Maar gespeeld zal er worden.
Alex d’Electrique wil theater maken waar de energie vanaf straalt, een theater dat beleefbaar, zichtbaar en in zijn eenvoud transparant is.
Alex d’Electrique maakt voorstellingen vanuit een esthetisch concept waaraan de totaliteit van zintuiglijke ervaringen ten grondslag ligt.
In de kritieken wordt nogal denigrerend gesproken over puinhooptheater, rotzooi en smerigheid.
Alsof esthetiek ophoudt wanneer een ander ordeningsprincipe wordt gehanteerd.
Het feit dat verf eerst in flesjes zit en daarna tegen het plafond zegt toch niks over de kwaliteit van de esthetische ervaring. Het is een natuurwet die zegt dat energie stroomt naar de plek waar zij niet is. Totdat een nieuwe situatie van evenwicht ontstaat.
Deze gang van orde naar chaos, van vorm naar vermenging is vastgelegd in de tweede energiewet, die van de Entropie. Een voorstelling van Alex d’Electrique laat zich derhalve omschrijven als een entropisch proces.
Soms is dat Smerig, soms is dat mooi. het is altijd teveel. de verabsoluteerde kneuterigheid van ‘maar geen cent teveel, hoor! ’ al dan niet afgelezen van een stukje papier, staande voor een olala tien jaar na dato, STAALPLAAT, gaat volledig voorbij aan de essentie van een theatervoorstelling.
Smaakvolle abstractie. Als het maar smaakvol is.
Het bevingerde minimalisme van Avenue en Bijenkorf.
Theater voor gepurgeerden.
Wij pleiten voor regelrechte opwinding, energie, opportunisme, entertainment.
Beelden, geuren en fysieke speelstijl zijn daarbij betere voertuigen dan tekst.
Niet het woord of verhaal ligt aan de basis van theater, maar de opwinding.
Wij zetten teksten, beeld- en geluidmateriaal en de opgefokte fysieke speelstijl min of meer autonoom naast elkaar in een theatrale ruimte.
Er is geen sprake van continuïteit, consistentie of een eenduidig verhaal, maar van botsing van betekenissen, fragmentatie, expressie van autonome beelden en teksten.
(1990)
‘Wij gebruiken muziek, spaarzaam wat woorden, spaarzaam wat licht en spaarzaam wat woede. Dus wij zitten snor.’