Woest

Stel je voor…
2 gebalde vuisten en 1 rode kop.
Té veel keren geprobeerd tot 10 te tellen.
Een enorme stilte… en dan…
rookwolkjes uit je oren en de tanden stevig op elkaar…


Woest is een voorstelling over onstuimige woedeaanvallen. Een jongen van gescheiden ouders reageert zich af op alles en iedereen. Maar onder zijn boosheid schuilt een dieper verlangen: in zijn eigenzinnige wereld vol dynamische, virtuoze en acrobatische dans probeert hij alles te laten zijn zoals het was…
‘In je keel bonst je hart, je benen trillen en je loopt rood aan. Het borrelt diep van binnen en is onstuitbaar. Het moet eruit…KWAAAAAAK…Pas op, de driftkikker is los. Hij is Woest!’

Pers quotes:
 

• "Woest houdt kinderen en ouders op een lichte manier een spiegel voor. Nergens wordt de voorstelling te zwaar door de speelse en soms dolkomische dans. En na afloop vertellen de kinderen zonder moeite wat ze net vanuit de zaal hebben gezien: ook laten ze hun eigen boze, blije of bange dans aan hun ouders in de zaal zien." Theaterkrant ****
• "In Woest vormt een mooie soundscape van hoorspelgeluiden en aftelversjes (‘Eerst tot tien tellen’) de motor van de acrobatische dansscènes in het geel-blauwe decor, waarin niet alleen het gezin maar ook meubels uit elkaar worden getrokken. Ook hier geloof je meteen dat danser Patrizio Bucci, met zijn donder-&-bliksemshirt, een jong kind is bij wie de stoom uit de oren komt. Zijn vier collega’s stappen met simpele kostuumtrucs en mimische dans soepel in de rol van bekvechtende ouders." de Volkskrant ****