Het Lied

Opus 1 in G groot voor Opel Kadett en twee zangers
Het komt niet vaak voor dat u op een avond meer singer-songwriters dan liedjes krijgt geserveerd, maar vanavond is het zover! André Manuel en Geert Hautekiet zingen namelijk één lied voor u. Wel een tamelijk lang lied: ‘Opus 1 in G groot voor Opel Kadett en twee zangers’ duurt anderhalf uur. De voorstelling was een enorme hit op Oerol 2012. “Een kostbaar kleinood vol warmte en humor.” (Theaterkrant.nl)

de Volkskrant ***
Inventieve rit in oude Opel
“Het uitgangspunt van Het Lied is doodeenvoudig, maar tegelijkertijd ook pakkend en meeslepend. Als toeschouwer heb je direct zin om bij Hautekiet en Manuel achterin de Opel te springen en een stukje mee te tijden. Wat daaraan bijdraagt is de mooie soundtrack van hun roadtrip: onafgebroken en op soepele wijze hebben Hautekiet en Manuel vijf kwartier aan liedjes aaneengeregen, waardoor één lang melancholisch gitaarlied ontstaat, waarin ze naast de gebeurtenissen onderweg ook bezingen welke thuissituatie ze in respectievelijk België en Nederland hebben achtergelaten.”

Trouw ***
“Daar in die auto, op de vierkante meter, stoten de twee mannen elkaar af en trekken ze elkaar aan. Met elkaar maken ze Het Lied, voluit ‘Opus 1 in G groot voor Opel Kadett en twee zangers’. Daarin zit alles samengebald: prachtige, poëtische en filosofische teksten die in cadans tot je komen. Ze gaan over je wortels, je afkomst, over reizen, over je leven en de grote vraag: is dit nu alles? Er zijn grapjes hier en daar, maar de muziek vormt de hoofdmoot. (…) Eén lang, verhalend lied met wisselende ritmes en akkoorden. De Opel Kadett zit volg foefjes en grappen en de mannen musiceren ontspannen.”

Theaterkrant (***)
Griotten van de Lage Landen
“Het lied… is een verhaal dat vijf kwartier in muziek en liedjes wordt verteld. Ononderbroken klinken hun gitaren, bezingen ze beurtelings en samen wat hen dreef huis en haard te verlaten. In de lage landen is dat nog een vrij unieke vorm van vertellen, in West-Afrika zijn rondtrekkende dichters/zangers/muzikanten (‘griotten’) vaak beroemd. Waar Hautekiet ‘elastiek aan zijn buik heeft’ en naar verre oorden wordt getrokken, heeft Manuel die aan zijn rug. Ja, hij ontvluchte Nederland, ‘waar eens het recht op schoonheid gold en nu alleen nog maar wordt “geharkt”. Waar eens de tolerantie zong, klinkt nu een diepe zucht… ik ben een zanger op de vlucht.’ Maar niet voor eeuwig, want zijn geboortegrond, zijn dorp, zijn familie en het leven daar zijn hem te dierbaar, zoals blijkt wanneer hij Mien natuur zingt, in onvervalst Twents en mede daardoor prachtig.”