Stam [nieuwe voorstelling]

In haar programma 'Stam' ontboezemt Nathalie haar geheel eigen kijk op de omgeving en haarzelf. “Ik heb de opkomst van de eerste diepvrieskip nog meegemaakt!”
Verwonderd wandelt ze door steden en bossen. Als een vleugje non met grilligheden. Zo nu en dan maakt ze een tussenstop in een theater. Dan vertelt ze wat ze gezien heeft. Of liever: wat ze had willen zien. Want in haar verhaal is de wereld bovenal een plaatje om zelf in te kleuren.
Het is een verfrissend programma met een verhaal, liedjes, dans, kostuum en vele absurde wendingen.

Juryrapport Cameretten 2004
Nathalie Baartman brengt met haar programma ‘Stam’ een verhaal met een dieper liggende thematiek. Haar optreden kenmerkt zich door een afgerond verhaal met een kwetsbaar poëtisch einde. De vorm waarin ze dat doet is origineel. Met een prominent kledingsstuk is Nathalie onmiddellijk aanwezig op het toneel. Vervolgens toont ze haar vakmanschap in een gevarieerde en boeiende conference, waarin zij met een hoge energie het traditionele cabaret letterlijk in een nieuwe ‘jurk’ steekt. Het programma kent mooie teksten en verrassende wendingen en soepel lopende overgangen. De jury heeft het idee meegenomen te worden in een tijdsspanne doe loopt van vroeger naar nu. Nathalie laat ons de eenvoud en schoonheid van menselijk contact zien en ervaren. Op een originele wijze zegt zij in haar rol meerdere keren hetzelfde. Haar verontwaardiging hierbij komt, mede door haar sterke persoonlijkheid, goed over in het voetlicht. Zij staat met gemak op het podium en beschikt over een goede mimiek die echter af en toe geforceerd overkomt. Met een perfecte lichaamsbeheersing en een intrigerende zangstem, zoals ze laat horen in het prachtige a-capella lied, zet ze een mooi programma neer. Hoewel haar type consequent is doorgevoerd zou een deel van de jury Nathalie een keer uit haar rol zien stappen om ook kennis te kunnen maken met de echte Nathalie. 

Recensie
Nathalie Baartman (persoonlijkheidsprijs Cameretten) maakt absurd theatraal cabaret van het leukste soort. Met een opkomst toont ze zich een eigenzinnige dame: ze draagt een oubollig jurkje met pofmouwen en vertelt met een Twents accent over vroeger tijden. Baartman speelt een meisje dat leeft in het verleden en verlangt naar dingen die er misschien wel helemaal nooit waren. Ze heeft een spinnewiel en borduurt 'Jack Russels'. 'Ik heb een heel hoog folkloristisch gehalte!', geeft ze toe-dus ze heeft door dat ze niet helemaal van vandaag is. Hoewel haar cabaret niet bepaald doorsnee is, heeft Baartman de zaal snel op haar hand. Of ze nu een boerenpolka danst met een meneer van de eerste rij of vertelt over haar behoefte om deel uit te maken van een stam.(Parool)
Het personage van Nathalie Baartman was eerder dit jaar met haar show Stam al te zien op de Parade. Gestoken in een superoubollige blauwwitte jurk met pofmouwtjes omarmt ze fanatiek allerlei verloren elementen uit de Nederlandse volkscultuur. Van ganzenborden en borduren tot spinnewielen en koetjesrepen, ze voelt zich honderd jaar te laat geboren en is niet bang dat op overdonderende wijze te laten blijken. Absurd en hilarisch, met name dankzij de vaak broodnuchtere voordracht, is Baartman op zoek naar warmte en een gemeenschapsgevoel. Ze vindt het uiteindelijk voor heel even, als ze een van de bezoekers bereid heeft gevonden om als een echt Veluws edelhert met haar te burlen. (Spits)
Baartman slaagde erin om het publiek echt te verrassen. Sterker nog, de toeschouwer werd aan het denken gezet. Haar oud-Hollandse mijmeringen, vol onderdrukte seksuele passie en vrijheidsdrang, werden geregeld onderbroken door Arabische dansen en gevoelsuitbarstingen in diezelfde bespottelijke jurk. Absurdisme of een vingerwijzing naar de een of andere vorm van fundamentalisme? Hoe dan ook: Baartman toont zich een origineel en veelbelovend theater-en cabarettalent.
(Leeuwarder Courant 12 november 2005)