Het vuil, de stad en de dood – Fassbinder

Rainer Werner Fassbinder deed eind jaren tachtig in ons land postuum van zich spreken met ‘Het vuil, de stad en de dood’ (1975). Voordat dit spraakmakende stuk in première ging, laaide de discussie al zo hoog op dat de voorstelling werd afgelast. De thematiek van het stuk doet sterk denken aan het werk van auteurs als Thomas Bernhard en Werner Schwab, schrijvers die geïnspireerd en beïnvloed zijn door een onverwerkt oorlogsverleden. Fassbinder voert een hoer, een travestiet, een pooier, een dwerg, een homo en een jood ten tonele. Allen proberen op de been te blijven en zich door het leven te slaan. Ze doen allerlei foute uitspraken en nemen foute stellingen in. En dat levert natuurlijk commentaar op, zowel uit de politiek correcte hoek als van mensen die zich aangesproken voelen. In ieder geval lukte het Fassbinder om hypocriet fatsoen en brave waarheid haarscherp te ontmaskeren in zijn bizarre ‘grote-stad sprookje’.