Stel, je moet nog geboren worden maar je hebt geen zin. Stel, je moeder doet mee aan een praatprogramma en vertelt allemaal dingen waar je je rot voor schaamt. Dan verdwijn je het liefst in de mooiste muziek ter wereld; De muziek van Wolfgang Amadeus MOZART.

Finn & Sophie gaan op reis door het menselijk lichaam. Een muziekale-hilarische ontdekkingstocht door een oerwoud van dramen, bloedbanen, zenuwen, organen en botten, met als einddoel: DE CENTRALE CONSTRUCTIEKAMER.
Samen met toetsenist/dokter P.Prenen wordt onderzocht hoe een Baby groeit van garnaalachtige tot een mens. Met veel humor wordt dit wonderlijke proces op toneel gezet.
Een TALKSHOW MET FILM EN MUZIEK waarbij het publiek actief kan deelnemen.

Leerzaam duet van tweeling-embryo

NRC, 03/12/01 door Jowi Schmitz

,,Het is de tijd voorrrrrrrr de Waar komen wij eigenlijk vandaan show!``, roept Finn Poncin in Baby De Opera. Poncin speelt gastheer Casanova die de kindertjes wel eens haarfijn en tegelijk flitsend uit zal leggen hoe ze tot stand kwamen. ,,Jaaaaaa, we kennen het woord allemaal: seks! Schreeuwen jullie maar mee: seks!`` De kinderen gillen uitgelaten, ouders kijken wat bezorgd naar de aanvang van de `talkshow` die jeugdtheatergroep O`Mamarée voor ze maakte. Die show begint pas echt met de komst van `opera-zwangeres` (Sophie Hoeberechts). Begeleid door `Wolfje Mozart` (Paul Prenen) aan de piano, doet zij de herkomst van haar dikke buik uit de doeken. In luchtig samenspel met Poncin (net als Hoeberechts bekend van de tv- serie Hertenkamp) en met behulp van filmpjes op een groot beeldscherm, ontstaat er een voorstelling die het midden houdt tussen een biologieles en een conceptie- slapstick.

Rode lijn van het verhaal is de alleenstaande zwangeres die ieder moment kan bevallen en om beurten ten huwelijk wordt gevraagd door een wereldvreemde bioloog en haar gastheer. Door handig gebruik te maken van het beeldscherm gaan toneelspel en film al snel in elkaar overlopen. Prachtige filmpjes van zich in rap tempo ontwikkelende embryo`s, worden afgewisseld met liedjes op het toneel, gebaseerd op fragmenten uit Mozart opera`s. Het hoogtepunt is een duet van een tweeling `live` uit de baarmoeder. `Zit niet zo aan mijn navel te trekken`.

De toon van de voorstelling zwabbert af en toe. Soms wordt het publiek direct aangesproken, dan weer zegt Casanova vermanend dat de kinderen zich wat stiller moeten houden en goed naar een nieuw biologielesje moeten luisteren. Al die uitleg over eitjes en spermatozoïden maken Baby De Opera bovendien tot een wat belerende voorstelling. De voorstelling mag dan niet vlekkeloos zijn, vaak is Baby De Opera grappig en de benadering van dit onderwerp is absoluut origineel.

www.omamaree.nl

3 december 2001