Wat we normaal niet horen

We hebben allemaal een verhaal, maar niet elk verhaal wordt genoeg gehoord. Stand-up philosopher Laura van Dolron vroeg Het Zuidelijk haar op blind dates te sturen naar plekken waar mensen zijn, die je normaal niet hoort. Ze ontdekte verhalen die wondermooi, soms verdrietig of pijnlijk en vaak hoopvol zijn. 

Van Dolron ontmoette mensen in onder andere en tbs-kliniek, een hospice, bij de AA en in een dagopvang voor dakloze illegalen. “Deze mensen hebben een indrukwekkend levensverhaal en zullen zelden aan talkshowtafels komen. De schreeuwers laten zich wel horen, maar de mensen die niet de macht of de behoefte hebben om zich te uit te spreken, hebben vaak meer zinnigs te vertellen.” Denk aan een jongen zonder huis en paspoort, een topcrimineel die hulpverlener werd, een man die moederziel alleen ter wereld kwam, alcoholist werd en uitgroeide tot de godfather van een AA-groep en een meisje dat niet mag eten van zichzelf maar wel de energie heeft anderen te troosten.

Wat we normaal niet horen is een reisverslag, een inspirerende monoloog doorspekt met momenten waar Van Dolron live met de mensen die ze ontmoette reflecteert. Laura praat niet alleen óver de mensen die zij ontmoette maar ook mét. Van Dolron deelt het podium in wisselende samenstellingen, maar met vaste gasten Marcio Da Silva en Steve Aernouts. Muzikant Frank van Kasteren staat haar net als in de voorstelling Een antwoord op alle vragen muzikaal bij en componeert live muziek. 

Laura van Dolron:

“Ik heb veel mensen ontmoet die hebben moeten roeien met de riemen die ze kregen, hebben moeten leren lachen met tegenwind. Zij zijn de inspiratie voor deze viering van de zogenaamde zwakkeren van de samenleving die natuurlijk eigenlijk de sterken zijn.” “Ik heb een jongen ontmoet die geen huis of paspoort had, en toch blaakte van het zelfvertrouwen. ‘Het is het enige wat ik heb,’ zei hij. En een man die helemaal alleen geboren werd, niemand kon voor hem zorgen. Hij werd alcoholist. En daarna godfather van een AA groep, waar hij honderden mensen redde. Op zijn begrafenis kreeg hij een staande ovatie… zo alleen als hij kwam, zo met liefde omringd ging hij.”

“Wat we normaal niet horen is niet moralistisch, maar wel hartverwarmend. Gaandeweg de voorstelling is het tl-licht zowaar warmer geworden.” ⭐⭐⭐⭐ de Volkskrant

“Wat we normaal niet horen wordt een krachtig pleidooi om elkaar te bevragen, om te luisteren naar de ervaringen van een ander zonder kritiek of tegenwerpingen.” ⭐⭐⭐⭐ 

[toegangsprijs inclusief drankje]