Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst

Iemand die slaapt

Het Zuidelijk Toneel & BOG.
Heerlijk speels en doordacht tegelijk
di 22 jan 20:15
di 22 jan ’19
20:15
  • di 22 jan ’19
    20:15
    Podium Theaterzaal
    Geweest

Op een dag als deze, wat later, wat eerder, ontdek je zonder verrassing dat er iets mis is, dat je, om het zonder omwegen te zeggen, niet weet hoe je moet leven, dat je dat nooit zult weten.

Een muzikale voorstelling waarin BOG. de woorden van een van hun grootste inspiratiebronnen, de Franse schrijver Georges Perec, herleest en de gemeenschappelijke eenzaamheid van de mens prachtig voelbaar maakt. BOG. oogstte vorig seizoen hier veel lof met de voorstelling KID., een niet te missen gezelschap!

Voor 'Iemand die slaapt' waagt BOG. zich voor het eerst aan een boek, geschreven vanuit het perspectief van een twintiger in Parijs. Terwijl de wereld op springen staat, neemt hij niet langer deel aan het leven dat hij verwacht wordt te leiden.
Perec schreef de tekst in de je-vorm waardoor jij als publiek direct wordt aangesproken. Alsof jij je terugtrekt. Alsof jij het bent die wandelt, kijkt, registreert, niet oordeelt, poogt niet te verlangen, niets zoekt, niets vindt.

[titelwijziging: 'Iemand die slaapt' i.p.v. 'Een man die slaapt' 24/09/18]

Uit de pers:

  • 'Wiskundige abstracties als houvast in chaotische wereld [...] een geslaagde theaterversie'. (Theaterkrant)
  • 'Ze hebben Perecs tekst ingekort en licht geactualiseerd, zonder daarbij al te veel invulling aan het leven en de omgeving van het personage te geven. Dat maakt - in combinatie met de consequente jij-vorm van de tekst - enerzijds dat je je er als toeschouwer sterk mee verbindt, anderzijds versterkt dat het gevoel dat het personage alle binding met zichzelf en het leven kwijt is.' (Het Parool)
  • ‘In ‘Iemand die slaapt’ verklankt Bog een burn-out, een depressie, een existentiële crisis. Geen tranendal, wel een feest van taal.’ (De Standaard)
  • “Opnieuw weet BOG complexe gedachten en twijfels in een spannende vorm te gieten waarbij het doldraaiende vierkant een fraaie vondst is.” (Brabants Dagblad)
     

‘Op een dag als deze, wat later, wat eerder, ontdek je zonder verrassing dat er iets mis is, dat je, om het zonder omwegen te zeggen, niet weet hoe je moet leven, dat je dat nooit zult weten.’

Credits

eindregie: Erik Whien | van en door: Judith de Joode, Benjamin Moen, Sanne Vanderbruggen en Lisa Verbelen | dramaturgie: Roos Euwe